Δύσκολοι Καιροί για Πρίγκηπες

Με το ένα πόδι στους 4 και με την Αμερική να καραδοκεί το Μουντομπάσκετ έχει αποκτήσει μια επική διάσταση ακόμα και αν δεν έχω σει ούτε μια φάση.

Βεβαίως δεν ανησυχώ καθώς αν τυχόν φτάσουν τελικό τότε θα βγουν αναμνηστικά ντι βι ντι με πειρατικά, καραβοκύρηδες, βάλτο αγόρι μου, και άλλες μεταμοντέρνες αηδίες.

Όμως επειδή αυτή η ομάδα κάνει μια μεγάλη υπέρβαση οφείλω να καταθέσω μια άποψη. Γυρνώντας από την παμπ στο τέλος του ημιχρόνου με την Αγγλία στο ποδόσφαιρο αναρωτιόμουν γιατί έβριζα αυτά τα κακόμοιρα πλάσματα, όταν εκτός των άλλων τους είχα δώσει άφεση αμαρτιών το 2004, για το γεγονός ότι ξεφτύλισαν την εθνική.

Τι να καναν δηλαδή. Οι εποχές των γιουρουσιών και των ταμπουριών φύγαν ανεπιστρεπτί. Στην εποχή του ηλεκτρονικού πολέμου το καριοφύλλι εμπεριέχει έναν αγνό ρομαντισμό αλλά δεν συνίσταται για σοβαρή μάχη. Αυτό που έγινε στην Πορτογαλία ήταν πιο απίθανο από το να γίνει η σύζευξη των πλανητών του ηλιακού συστήματος.

Η εθνική μπάσκετ όμως δεν είναι έτσι. Μπορεί να βαριέμαι αφόρητα το άθλημα, που ακόμα και ραδιοφωνικά το ματς της τουρκίας με κούρασε σε εκνευριστικό βαθμό, αλλά αυτά τα παιδά το ξέρ0υν καλά. Και είναι ευκαιρία να κάνουν το απίστευτο, το οποίο θα έχει μεγάλυτερη αξία από την κάθε Πορτογαλία. Γιατί θα είναι αποτέλεσμα ταλέντου και δουλειάς και όχι συγκυριών. Λυπάμαι για τους γκουμομπασιναχαριστεοζαγοράκηδες αλλά δεν είναι η κεφαιουχική τους αξία στο παγκόσμιο εμπόριο του ποδοσφαίρου που με αναγκάζει να τους υποτιμώ. Είναι απλά ότι το 80% αυτών είναι για τα μπάζα σαν ποδοσφαιριστές. Και το άλλο 20% είναι καλοί έως ίσως αρκετά καλοί.

Η σελίδα της Φιμπα για το Μουντομπάσκετ λέει γλαφυρά "ελάτε να θαυμάσετε τους αστέρες του παγκοσμίου μπάσκετ" και αναφέρει σχεδόν όλους όσους παίζουν στο ΝΒΑ είτε είναι αγκολέζοι είτε παναμέζοι είτε κινέζοι. Ούτε ένας έλληνας και ας είναι πρωταθλητές Ευρώπης.

Κάντε με μπασκετόφιλο μια για πάντα. Κάντε το όνειρο πραγματικότητα. Κατεβείτε και παίξτε με αυτά τα μαύρα θηρία και στείλτε τα πίσω στις φυτείες να μετράνε τα αστέρια και βάλτε ελληνικό ραπ να το ακούνε και να τρέχουν. Δεν υπάρχει τίποτα που να έχω ονειρευτεί στη ζωή μου όσο μια τέτοια νίκη. Και ας μην την δω τώρα... Θα την βλέπω μετά κάθε μέρα μέχρι να σβήσω τα μάτια μου.

Και αν όχι... Κανένα πρόβλημα... Τουλάχιστον εσείς ξέρετε να παίζετε, έστω και αυτό το αντιπαθητικό (κατ' εμέ) μπάσκετ.